Są świadkami zbrodni, czasem same je popełniają. Niemal wszędzie muszą uciekać z domĂłw — z rodziną lub na własną rękę. Bardzo często tam, gdzie wojna akurat się nie toczy, są uczone przez starszych, Ĺźe ci inni — odmienni etnicznie, religijnie, politycznie — ponoszą winę za całe zło, ktĂłre panoszy się wokół, Ĺźe stanowią zagroĹźenie na przyszłość. Ĺťe naleĹźy z nimi walczyć. Dzisiejsze dzieci poprowadzą jutrzejsze wojny.

Półrocze duńskiej prezydencji w UE przeszło do historii jako okres finalizowania procesu negocjacyjnego. Było teĹź przedsmakiem unijnej codzienności – sztuki blefu, szybkiego waĹźenia własnych racji i osiągania kompromisu w ostatniej chwili. Przykładem świecili przewodzący Unii Duńczycy.

Promocja rozszerzenia Unii Europejskiej skoncentrowała się na informowaniu o 15 dotychczasowych państwach członkowskich. Niewiele uwagi poświęca się 9 państwom kandydackim, ktĂłre razem z Polską juĹź za rok mają wstąpić w szeregi Unii. Mamy wspĂłlne problemy więc to zapewne spośrĂłd tej grupy będą pochodzić nasi najbliĹźsi sojusznicy. Notabene kraje kandydackie wiele straciły na tym, Ĺźe podczas negocjacji akcesyjnych często konkurowały ze sobą zamiast współpracować. Ale jak mają współpracować jeśli tak na prawdę słabo się znają? Kto wchodzi do Europy i co do niej wnosi? Filarem grupy jest osiem państw Europy Środkowo-Wschodniej. Większość z nich to państwa małe, a co najwyĹźej średnie, za wyjątkiem duĹźej – jak na warunki europejskie – Polski. Pod względem ustrojowym kraje te w ciągu ostatniej dekady upodobniły się do Europy Zachodniej. Pod względem gospodarczym wszystkie plasują się wyraĹşnie poniĹźej średniej unijnej, ale stopniowo nadrabiają dzielący je od krajĂłw UE dystans. Wyzwaniem dla państw kandydackich pozostaje wzmacnianie struktur społeczeństwa obywatelskiego.

Przekształcenia zachodzące na polskiej wsi, restrukturyzacja rolnictwa i dostosowanie go do przyszłego funkcjonowania w ramach Unii Europejskiej wymuszają konieczność dostosowania instytucji działających na rzecz tej dziedziny gospodarki, w tym także Agencji Rynku Rolnego. Będzie ona realizowała odpowiednie mechanizmy w zgodzie z celami Wspólnej Polityki Rolnej oraz przepisami Unii Europejskiej.

Krystian Lupa o sobie i o swoich inspiracjach.

Chłodny jesienny dzień. W niedawno otwartej restauracji kaukaskiej przy warszawskim Dworcu Śródmieście siedzą sami Czeczeńcy. Wśród nich Murad Digajew, 22-letni student Politechniki Warszawskiej. Zamawiamy żyżyg galnysz, na który składają się wołowina, kluski maczane w sosie czosnkowym i rosół.

Jeszcze w latach 80. wielu PolakĂłw szukało schronienia w Europie Zachodniej. Byli przyjmowani z otwartymi rękami, choć większość nie uciekała przed prześladowaniami politycznymi, lecz przed beznadzieją gospodarczą schyłku PRL. Obecnie sytuacja się zmieniła. W Europie nie ma juĹź dobrego klimatu dla uciekinierĂłw. Polska uznana za „pierwszy bezpieczny kraj” staje się coraz częściej celem ich wędrĂłwki. Na razie trafiają do nas nieliczni, ale jest jeden wyjątek – Czeczeni.

– Michal! Michal! Reindeers paszli! – Otwieram oczy i widzę znajomą twarz „Kowboja” – naszego przewodnika w charakterystycznym kapeluszu. Szybko rozgarniam skĂłry i kołdry, wśrĂłd ktĂłrych spałem i wychodzę na zewnątrz namiotu. Dochodzi siĂłdma rano. W śrĂłdgĂłrskiej kotlinie panuje jeszcze półmrok. NiektĂłre kobiety wstały nieco wcześniej. Doją, a następnie spuszczają z postronkĂłw renifery, ktĂłre natychmiast rozbiegają się po okolicy w poszukiwaniu co lepszych krzewĂłw, mchĂłw i traw. Mleka nie ma duĹźo. Jedna samica renifera daje go nie więcej niĹź pół litra.

Iran następnym celem w wojnie z terroryzmem? Rozmowa z Wojciechem Giełżyńskim

Ponad rok temu George W. Bush wygłosił orędzie o stanie państwa. Upłynęło raptem kilkanaście tygodni od zamachu na World Trade Center. Na ustach wszystkich były słowa terroryzm, fanatyzm, Afganistan. Naturalnie najwaĹźniejszym wątkiem orędzia była więc przyszłość „wojny z terroryzmem” ogłoszonej natychmiast po 11 września. Na ten uĹźytek Bush sformułował teorię o istnieniu „osi zła”, do ktĂłrej zaliczył Irak, Koreę Północną i Iran. Dwa pierwsze państwa nie wzbudzały szczegĂłlnych wątpliwości. Lecz zaliczenie do osi Iranu wzbudziło kontrowersje.