– Michal! Michal! Reindeers paszli! – Otwieram oczy i widzę znajomą twarz „Kowboja” – naszego przewodnika w charakterystycznym kapeluszu. Szybko rozgarniam skĂłry i kołdry, wśrĂłd ktĂłrych spałem i wychodzę na zewnątrz namiotu. Dochodzi siĂłdma rano. W śrĂłdgĂłrskiej kotlinie panuje jeszcze półmrok. NiektĂłre kobiety wstały nieco wcześniej. Doją, a następnie spuszczają z postronkĂłw renifery, ktĂłre natychmiast rozbiegają się po okolicy w poszukiwaniu co lepszych krzewĂłw, mchĂłw i traw. Mleka nie ma duĹźo. Jedna samica renifera daje go nie więcej niĹź pół litra.