Na książkę składa się kilkanaście esejów przygotowanych przez naukowców róĹźnych specjalizacji, które w sumie składają się na barwny portret najodleglejszego z państw skandynawskich. W efekcie powstał ciekawy obraz islandzkiego społeczeństwa, historii i kultury – tym bardziej cenny, Ĺźe do policzenia prac historycznych czy politologicznych na temat Islandii wystarczyłoby zapewne palców jednej ręki...

Niewątpliwie, najszerzej opisana jest kultura Islandii. W książce znajdziemy m.in. artykuły poświęcone islandzkiej mitologii i sagom, najważniejszym motywom przewodnim podań ludowych, tekst poświęcony lokalnej literaturze pięknej, oraz muzyce i kinu, jakie powstają w tej odległej krainie.

PowyĹźsze tematy zostały oczywiście uzupełnione innymi tekstami. Autorzy przyglądają się równieĹź środowisku naturalnemu wyspy, siedmiu stuleciom islandzkiej historii (od XIII do XX wieku, w jednym i niestety, dosyć krótkim, rozdziale), specyfice języka islandzkiego oraz społecznym i kulturowym wzorcom, jakie kształtują Ĺźycie wyspiarzy.

Istotnym elementem w tym zestawieniu tekstów są teĹź tematy polsko-islandzkie. Jeden z redaktorów pracy, Roman Chymkowski, opisał m.in. wyprawy polskich podróĹźników na Islandię („od Edmunda Chojeckiego po Ferdynanda Goetla”). Znajdziemy tu równieĹź tekst o tym, jak wyspiarze postrzegani są przez polskich imigrantów, którzy w ostatnich latach tłumnie przybywali tam w poszukiwaniu pracy – oraz opis środowisk sympatyków odległych zakątków Skandynawii nad Wisłą.

Niewątpliwie, „Islandia” prezentuje – zgodnie z zapowiedziami autorów – taką wiedzę o wyspie, jakiej nie proponuje Ĺźaden z przewodników turystycznych. Podtytuł „wprowadzenie” równieĹź jest usprawiedliwiony, choćby dlatego, Ĺźe trudno na trzystu stronach uchwycić złoĹźoność Ĺźycia i historii – nawet tak niewielkiego narodu, jakim są Islandczycy. Jednak na polskich półkach jest to pierwsza tego typu praca i wszyscy zainteresowani tematem powinni czym prędzej po nią sięgnąć.

(mj)