Książka zawiera wszelkie chyba aspekty wiedzy o subkontynencie – od charakterystyki klimatu po wydarzenia polityczne. Autor skrupulatnie rozpoczyna od epoki kamiennej i pierwszych śladĂłw ludzkiej obecności na tym terytorium – od “okolic” 400 do 200 tysięcy lat temu. Prezentuje teĹź bogactwo kultur – neolitycznej, chalkolitycznej, harrapańskiej, cywilizacji AriĂłw. Opisuje archeologiczne wykopaliska na rĂłwni z wedami i podstawami systemĂłw religijnych, filozoficznych czy społecznych...

Za charakterystykę kolejnych fragmentĂłw tej pracy powinny wystarczyć właściwie tytuły kolejnych rozdziałów: Cywilizacja Doabu, Magadha, Imperium MauriĂłw, Epoka klasyczna, Sułatanat Delhijski, Imperium mogolskie, Hegemonia maracka – Ĺźeby wymienić tylko niektĂłre. KaĹźdemu z opisywanych okresĂłw historii Indii autor poświęcił po kilkadziesiąt stron, co w sumie złoĹźyło się na ponad 800-stronicowe opracowanie. Oczywiście, im bliĹźszy nam jest przedstawiany okres, tym bardziej szczegółowy jest opis.

Kieniewicz kończy pracę rozdziałem poświęconym stopniowej drodze ku niepodległości Indii – uzyskanie jej w 1947 r. jest “le grande finale” książki. Na tych ostatnich kilkudziesięciu stronach książki znajdziemy informacje o powstających po I wojnie światowej ruchach obywatelskiego nieposłuszeństwa, systemie diarchii i polityce po odejściu od diarchii (nastąpiło ono w 1937 r.). Co istotne, w tej części opracowania autor przedstawia wiele istotnych i ciekawych szczegółów, przebieg wydarzeń, ktĂłre decydowały o ostatecznym wyniku rozgrywki z Londynem. Był to rĂłwnieĹź czas, w ktĂłrym róşnice polityczne i kulturowe nabierały znaczenia dla samych rdzennych mieszkańcĂłw Indii – Liga Muzułmańska i Indyjski Kongres Narodowy w owym czasie zaczęły toczyć coraz bardziej zaostrzającą się walkę polityczną, co było związane choćby z faktem, Ĺźe do tego momentu Liga odgrywała marginalną rolę – Kongres pretendował do reprezentowania rĂłwnieĹź interesĂłw indyjskich muzułmanĂłw. Pozycję tę miał dopiero zmienić Mohammad Ali Jinnah, niekwestionowany lider Ligi od połowy lat 30. Na tle dosyć obszernego zarysu dziejĂłw w latach 20. i 30. trzeba jednak przyznać, Ĺźe lata II wojny światowej i krĂłtki wycinek – do 1947 r. – po niej zostały potraktowane zgoła skrĂłtowo. Jednak w tym zakresie moĹźna znaleźć wiele innych ĹşrĂłdeł.

Książkę uzupełnia oczywiście bibliografia, słownik terminologiczny, indeksy – nazwisk oraz nazw geograficznych i etnicznych.

Siłą książki Kieniewicza jest paradoksalnie wyczerpujące podejście do tematu, jak i “skompresowanie” informacji do jednego – opasłego, co prawda – tomu. MoĹźna jednak być pewnym, Ĺźe Ĺźadna z istotnych informacji autorowi nie umknęła. Co więcej, rĂłwnieĹź kwestie mające znaczenie dla dzisiejszych wydarzeń, powracające w charakterze stereotypowych przekonań, zostały potraktowane z uwagą i pieczołowitością. Ponadto atutem “Historii Indii” jest barwny, wartki język, jakim została napisana ta książka. Nie tracąc naukowego charakteru, praca Kieniewicza jest interesującą i bynajmniej nie męczącą lekturą. Raz jeszcze – polecić ją naleĹźy wszystkim, ktĂłrzy powaĹźnie interesują się Indiami.