www.puls-swiata.subnet.pl
|
[ ROSJA ] Karol Wrubel „Planeta Rosja”, Wydawnictwo Ksi膮偶kowe Tw贸j Styl, Warszawa 2005
Zbi贸r reporta偶y z Rosji z lat 1998-2005 pi贸ra dziennikarza i reporta偶ysty, wsp贸艂pracuj膮cego m.in. z „Rzeczpospolit膮” oraz magazynem „Tw贸j Styl”.
„Planeta Rosja” to przede wszystkim barwny portret Rosjan. Niewiele w tej ksi膮偶ce polityki – cho膰 autor odnotowuje przemiany zachodz膮ce w Imperium po upadku Zwi膮zku Radzieckiego, to jednak jego teksty opowiadaj膮 historie napotkanych ludzi.
S膮 tu teksty i o trockistach, kt贸rzy wracali do ZSRR w przeddzie艅 jej upadku, i o kopalniach z艂ota na dalekim Zabajkalu czy hutach aluminium na Syberii, i – jak偶eby inaczej – o piciu w贸dki. Autor odwiedza dawne 艂agry w 1992 r., niemal偶e tu偶 po tym, jak przesta艂y pe艂ni膰 funkcj臋 ka藕ni. Podr贸偶uje Bajkalsko-Amursk膮 Magistral膮 Kolejow膮. Zagl膮da do instytucji balneologicznej w Moskwie (dla wyja艣nienia: tu leczy si臋 terapi膮 opart膮 na siedzeniu w tradycyjnych rosyjskich baniach) i Instytutu Badania Zasob贸w Oceanu Spokojnego. Towarzyszy prawos艂awnym mnichom z cerkwi 艣w. Tr贸jcy w ich codziennych zaj臋ciach i aktorom, kt贸rzy z niejakim trudem odnajduj膮 si臋 w rzeczywisto艣ci lat 90. Opisuje pogranicze z Chinami (A.D. 1997), zanim jeszcze Chi艅czycy opanowali miasta nad Amurem, budz膮c w艣r贸d Rosjan obawy przed „chi艅sk膮 inwazj膮 na wschodni膮 Rosj臋”. Obserwuje kryzys gospodarczy w drugiej po艂owie lat 90., kariery „ludzi ze s艂u偶b” (starych i nowych) w gospodarce i wybory lokalne w Karaczajo-Czerkiesji. W „Planecie…” znajdziemy te偶 barwny portret Romana Abramowicza z czas贸w, gdy nie by艂 jeszcze na ok艂adkach 艣wiatowych magazyn贸w gospodarczych, a ju偶 wprowadza艂 w艂asne porz膮dki na Czukotce…
Opowie艣ci膮 t膮 nie rz膮dzi jaka艣 zakamuflowana my艣l przewodnia. To po prostu portret dekady po upadku ZSRR, zbudowany z kilkunastu d艂ugich i barwnych obraz贸w, wspomnienie reportera. Mimo to, a mo偶e w艂a艣nie dlatego, wysz艂a bardzo ciekawa ksi膮偶ka – dla wszystkich rusofil贸w pozycja obowi膮zkowa, a wszystkim innym serdecznie przez „Puls 艢wiata” polecana.
(mj)
S膮 tu teksty i o trockistach, kt贸rzy wracali do ZSRR w przeddzie艅 jej upadku, i o kopalniach z艂ota na dalekim Zabajkalu czy hutach aluminium na Syberii, i – jak偶eby inaczej – o piciu w贸dki. Autor odwiedza dawne 艂agry w 1992 r., niemal偶e tu偶 po tym, jak przesta艂y pe艂ni膰 funkcj臋 ka藕ni. Podr贸偶uje Bajkalsko-Amursk膮 Magistral膮 Kolejow膮. Zagl膮da do instytucji balneologicznej w Moskwie (dla wyja艣nienia: tu leczy si臋 terapi膮 opart膮 na siedzeniu w tradycyjnych rosyjskich baniach) i Instytutu Badania Zasob贸w Oceanu Spokojnego. Towarzyszy prawos艂awnym mnichom z cerkwi 艣w. Tr贸jcy w ich codziennych zaj臋ciach i aktorom, kt贸rzy z niejakim trudem odnajduj膮 si臋 w rzeczywisto艣ci lat 90. Opisuje pogranicze z Chinami (A.D. 1997), zanim jeszcze Chi艅czycy opanowali miasta nad Amurem, budz膮c w艣r贸d Rosjan obawy przed „chi艅sk膮 inwazj膮 na wschodni膮 Rosj臋”. Obserwuje kryzys gospodarczy w drugiej po艂owie lat 90., kariery „ludzi ze s艂u偶b” (starych i nowych) w gospodarce i wybory lokalne w Karaczajo-Czerkiesji. W „Planecie…” znajdziemy te偶 barwny portret Romana Abramowicza z czas贸w, gdy nie by艂 jeszcze na ok艂adkach 艣wiatowych magazyn贸w gospodarczych, a ju偶 wprowadza艂 w艂asne porz膮dki na Czukotce…
Opowie艣ci膮 t膮 nie rz膮dzi jaka艣 zakamuflowana my艣l przewodnia. To po prostu portret dekady po upadku ZSRR, zbudowany z kilkunastu d艂ugich i barwnych obraz贸w, wspomnienie reportera. Mimo to, a mo偶e w艂a艣nie dlatego, wysz艂a bardzo ciekawa ksi膮偶ka – dla wszystkich rusofil贸w pozycja obowi膮zkowa, a wszystkim innym serdecznie przez „Puls 艢wiata” polecana.
(mj)