Powieść Junota Diaza to za oceanem jeden z największych przebojów literackich ostatnich lat. Autor w 2008 r. dostał za nią Pulitzera, a wcześniej National Book Critics Circle Award.

Fabuła jest z pozoru prosta: tytułowy bohater, nastolatek z Dominikany, pozbawiony urody czy choćby bogactwa wiedzie proste i niezbyt ciekawe Ĺźycie. Jego świat tworzą przede wszystkim „Gwiezdne wojny” i gry komputerowe – ale teĹź otaczające go kobiety, w których Oscar zakochuje się nieustannie, bez chwili przerwy, bez wytchnienia – i bez powodzenia. KaĹźde niepowodzenie w miłości jeszcze bardziej wtrąca go we własny świat i jest przyczyną kolejnych prób samobójczych. Miota się Oskar, miota się jego rodzina, a cykl niefortunnie lokowanych uczuć powtarza się nieubłaganie.

Poza Oskarem mamy tu zresztą i kilka innych historii, jak choćby historię Beli – w swoim zapamiętaniu w miłości równie zagubionej jak Oskar, co przyniesie jej jeszcze wiele cierpień...

W tle zaś mamy Dominikanę czasów dyktatury Trujillo – rozchwiany szaleństwami przywódcy kraj, gdzie bycie studentem oznacza jednocześnie bycie buntownikiem, gdzie władzę – i kobiety – mają szemranej proweniencji bliscy dyktatorowi Gangsterzy, gdzie ludzie od setek lat Ĺźyją w świecie klątw fuku, magii i nieczystych zagrywek przeznaczenia.

Junot Diaz spisał jednak tę historię w niezwykły sposób. Nasycił ją olbrzymią dozą ironii, wisielczego humoru i literackich eksperymentów. Pamiętając o tym, Ĺźe pisze głównie dla czytelników z USA (Diaz m.in. wykłada kreatywne pisanie na uczelni MIT w Bostonie), przeplótł tekst przypisanymi – ale napisanymi tak, jakby same w sobie miały być drobnymi opowiastkami na przeróĹźne tematy. Dorzucił teĹź indeksy z tłumaczeniem – albo wytłumaczeniem – niektórych zwrotów uĹźytych w tekście.

Takiej książki od dawna nie czytaliście. A warto!

(mj)