Puls ¦wiata Logo
  www.puls-swiata.subnet.pl
Psy spadajÄ…
„Psy spadajÄ…” – pod tym niecodziennym tytuÅ‚em trafia do naszych rÄ…k powieść jednego z najzdolniejszych buÅ‚garskich prozaików mÅ‚odego pokolenia, Aleka Popowa. UmiejÄ™tne połączenie zagadki, powiedzmy, kryminalnej z doskonaÅ‚ym portretem przemian, rozterek i postrzegania Å›wiata przez mÅ‚odych BuÅ‚garów.

Pod koniec lat 80. w Ameryce umiera profesor Banow – jeden z nielicznych obywateli komunistycznej BuÅ‚garii, którzy mogli legalnie osiedlić siÄ™ za oceanem i robili tam karierÄ™. Banow byÅ‚ genialnym matematykiem, zatrudnionym na najlepszych uniwersytetach – niestety, zarazem byÅ‚ też czÅ‚owiekiem o niezwykle trudnym charakterze, borykajÄ…cym siÄ™ przy okazji z alkoholizmem. Jego Å›mierć – w niezbyt jasnych okolicznoÅ›ciach – stanowiÅ‚a symboliczne podsumowanie peÅ‚nego zawirowaÅ„ życia.

Tak przynajmniej wydawać siÄ™ może dwóm synom profesora – Nedowi i Ango. Powieść, zÅ‚ożona jest z dwóch naprzemiennie przeplatajÄ…cych siÄ™ narracji: raz snuje jÄ… Ned, który Å›ladem ojca wyjechaÅ‚ do Ameryki i zaczÄ…Å‚ robić tam karierÄ™ na gieÅ‚dzie, raz – Ango, który po próbach uÅ‚ożenia sobie skromnego życia w BuÅ‚garii w koÅ„cu rusza Å›ladami ojca i brata za ocean – i lÄ…duje jako opiekun psów nowojorskiego nobobogackiego.

W Ameryce drogi braci ponownie siÄ™ zejdÄ…: brak bezpieczeÅ„stwa i kontrowersje otaczajÄ…ce Å›mierć ojca wciąż bÄ™dÄ… ich przeÅ›ladowaÅ„. Tym bardziej, że nie widzieli ciaÅ‚a ojca, niemal nic nie wiedzÄ… o okolicznoÅ›ciach jego odejÅ›cia – i podskórnie nurtuje ich zasadnicze pytanie: czy profesor Banow rzeczywiÅ›cie nie żyje?...

I, nagle, po piętnastu latach sprawa zaczyna się stopniowo wyjaśniać...

WokóÅ‚ tajemnicy życia bohaterów autor buduje napiÄ™cie, ale jednoczeÅ›nie tworzy portret codziennoÅ›ci BuÅ‚garów – tak tych, którzy żyjÄ… w BuÅ‚garii, jak i rozsianej po Å›wiecie, zwÅ‚aszcza po Ameryce, diaspory. Okrasza go nutÄ… absurdalnego humoru, baÅ‚kaÅ„skiego temperamentu i wÅ‚aÅ›ciwego ludziom przegranym sarkazmu.

43-letni Alek Popow należy do wÄ…skiej elity buÅ‚garskich mÅ‚odych prozaików, którzy w latach 90. wybili siÄ™ na literackÄ… samodzielność i odnieÅ›li niebagatelny sukces, nie ograniczajÄ…cy siÄ™ jedynie do BuÅ‚garii. Poza „Psy spadajÄ…” (a wÅ‚aÅ›ciwie „CzarnÄ… skrzynkÄ…”, bo tak w oryginale brzmi tytuÅ‚ tej powieÅ›ci) napisaÅ‚ też wydanÄ… w Polsce w ubiegÅ‚ym roku powieść „Misja: Londyn” oraz opublikowaÅ‚ dziewięć tomów wypeÅ‚nionych opowiadaniami, nowelkami i esejami. Pisuje też scenariusze radiowe i filmowe.

(mj)