Generał Hans von Ahlfen był dowódcą Brygady Pionierów oraz uczestnikiem walk, toczących się w czasie odwrotu Wehrmachtu ze Śląska jesienią 1944 i wiosną 1945 roku. Przez kilka tygodni dowodził obroną Festung Breslau (czyli Wrocławia, oczywiście). W niektórych z opisanych wydarzeń uczestniczył osobiście, co czyni tę książkę po części literaturą pamiętnikarską. Przede wszystkim jednak odwołuje się do relacji innych oficerów.

Opowieść generałów o klęsce na froncie wschodnim nie jest łatwą lekturą – von Ahlfen przede wszystkim streszcza tu przebieg walk, więc roi się tu od opisów kolejnych pozycji, wojskowej frazeologii oraz ocen przygotowania i wyposaĹźenia oddziałów. Co ciekawe, autor znalazł teĹź nieco miejsca na streszczenie historii Śląska, a takĹźe – co juĹź mniej zaskakujące – wcześniejszych działań na froncie wschodnim. Trzeba tu podkreślić, Ĺźe drobiazgowy opis kolejnych dni walk na śląskim odcinku frontu zilustrowany został dziesiątkami fotografii.

Nie mniej ciekawa od treści książki jest historia jej powstania. „Walka o Śląsk” została opublikowana w Niemczech w 1963 r., w momencie, gdy zachodni Niemcy rozpoczynali otwartą dyskusję o III Rzeszy, a na uniwersytety wkraczało pokolenie, które pięć lat póĹşniej miało stać na czele młodzieĹźowej rewolty społeczno-politycznej. Książka była wznawiana aĹź sześć razy – i jest klasyczną pozycją, broniącą „rycerskiego Wehrmachtu” jako siły zmanipulowanej i wykorzystanej przez nazistowski reĹźim. Niewątpliwie po części za popularność tę odpowiada teĹź fakt, Ĺźe „Walka...” odwołuje się do mitologii śląskiego heimatu – i dzięki temu trafia choćby do licznego grona niemieckich Wypędzonych.

Pozycja adresowana przede wszystkim do historyków.

(mj)