To historia dwóch rodzin Kazanci, których losy splotą się wkrótce... Pierwsza mieszka w Stambule i tworzy ją przede wszystkim liczne grono kobiet – od nestorki rodu, nazywanej Maleńką, przez zwariowane ciotki (z których jedna zawarła pakt z dĹźinami), po narwaną dziewiętnastolatkę Asyę. 

Równie zbuntowana jest Armanusz – 19-latka o ormiańskich korzeniach, latorośl rodziny mieszkającej w Stanach Zjednoczonych. To córka Rose i pasierbica tureckiego emigranta, Mustafy Kazanci, który najwyraĹşniej próbuje w USA uciec od własnej przeszłości... 

Wszystkie postaci w tej książce, z mniejszym lub większym powodzeniem, próbują zmierzyć się z własną przeszłością... i przyszłością. Popadają w stany depresyjne i euforyczne naprzemian, toczą wielogodzinne dysputy o Ĺźyciu i przeznaczeniu, smucą się i cieszą. W przeciwieństwie do wcześniej wydanej w Polsce powieści Şafak – „Pchlego pałacu” – „Bękart...” to książka cieplejsza, napisana z nieco większym poczuciem humoru i pewnym Ĺźyciowym stoicyzmem. 

Ale teĹź z większym zacięciem politycznym, czy społecznym. Bohaterki powieści toczą rozmowy o bliskowschodniej toĹźsamości Turków, o nacjonalizmie i historii. Jedna z bohaterek niemal nie zaprowadziła autorki za kraty – wystarczyła wzmianka o masakrach Ormian w Turcji w czasach I wojny światowej, by prawdziwi nacjonaliści oskarĹźyli pisarkę o „obrazę tureckości” (niesławny artykuł 301 tureckiego kodeksu karnego) i wytoczyli jej proces. 

Ale nie ma tego złego... Podobny proces miał w tym samym mniej więcej czasie Orhan Pamuk – i akurat wtedy otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. Wkrótce póĹşniej sąd odrzucił oskarĹźenia w obu tych przypadkach. Za to powieść Şafak dostała darmową reklamę – tylko w Turcji kupiło ją 150 tysięcy czytelników. 

Polecamy! 

(mj)