Zamiast Nazaretu czy Jerozolimy – sceneria Centro de Reubicacion Novilla. Zamiast aramejskiego – język hiszpański. Zamiast Marii – Ines. Realia, jak z pogranicza amerykańsko-meksykańskiego.

Przez kilka ostatnich latach Coetzee próbował swoich sił przede wszystkim w publicystyce. „Dzieciństwo Jezusa” to próba powrotu do tego, co nobliście wychodzi najlepiej: powaĹźnej beletrystyki opartej na wyrazistej historii. Taką jest historia Simona, który napotyka i przygarnia zagubionego chłopca, który najwyraĹşniej był jednym z latynoskich boat people. Razem trafiają do miejsca, któremu najbliĹźej chyba do obozu dla imigrantów, razem szukają zaginionej matki dziecka. Dorosły szuka pracy, a chłopak – uczy się języka.

Obóz z kart „Dzieciństwa…” to zbiorowisko zobojętniałych, funkcjonujących niemal jak automaty ludzi. David odnajduje się jednak w tych realiach w niezwykły sposób – potrafi nawiązać wyjątkowy kontakt z otoczeniem, jego wyobraĹşnia i dziecięcy urok zdają się wyzwalać w nich nadzieję i Ĺźyciową energię. Ale największy jest jego wpływ na samego Simona, który z rozmów i przebywania w towarzystwie malca czerpie największą radość.

Wbrew skojarzeniom, jakie moĹźe wywoływać tytuł książki, nie jest to alegoria religijna, a i urok – czy teĹź moc – Davida nie kojarzy się bezpośrednio z przekazami biblijnymi. „Dzieciństwo…” to raczej wyjątkowo optymistyczny – jak na Coetzee’go – pean na cześć Ĺźyciowego optymizmu i rozpoczynania „nowego Ĺźycia”. Zwłaszcza gdy na czele poszukiwaczy lepszego losu staje niezwykłe dziecko…

Ta książka moĹźe spodobać się nie tylko tym, którzy zagustowali w chłodnym stylu noblisty, jaki znamy z jego poprzednich dzieł. Warto sięgnąć po nią, choćby po to, by dzięki niej odnajdować niezwykłe chwile w najzwyklejszej codzienności.

(mj)